ГЕРОИН хмурый Елабуга

Братцы и сестрицы, привет от самого веселого наркомана комика! Сегодня я расскажу вам невероятную историю о том, как я купил героин и решил устроить охоту за пасхальными яйцами на кладбище. Конечно, все это происходило в моем сумасшедшем воображении, но кто сказал, что наркоманы комики не могут весело провести свой день?

Так вот, ребята, в один прекрасный день я решил сделать закладку нашего старого друга героина. Ничто так не расслабляет, как этот небесно-земной наркотик! Я позвал своего друга Петруху, который тоже не стоял внимания, и мы отправились на поиски нашего маленького счастья.

Долго искали, но в итоге нашли дилера на районе. Айф, братцы, это было круто! Мы купили нужную шнягу и отправились искать место, где можно отлично кайфануть.

Вскоре я подумал, что сегодня пасха! И почему бы нам не устроить охоту за пасхальными яйцами? Но не просто так, а на кладбище! Ведь там нас ожидает настоящая атмосфера мистики и загадочности.

Взяли мы яйца, краски и отправились к церкви, чтобы поймать на приход. Нельзя же упустить шанс присоединиться к настоящей пасхальной традиции! Айф, братцы, это была настоящая сказка.

Пришли мы на кладбище, и воздух там был наполнен тайной и ожиданием. Наши сердца бились быстрее, ведь никто не знал, что нас ждет на этом месте.

Яйца были спрятаны в самых неожиданных местах. Усыпальницы, могилки, надгробные памятники - все служило отличным укрытием для наших пасхальных подарков. Мы шли медленно, стараясь не пропустить ни одного уголка этого мистического места.

Мы начали схватку, но битва была неравной. Я чувствовал силу героина, но зомби-куратор яиц был сильнее. Он не давал мне шанса достать яйца, и я понял, что нужно что-то придумать.

Я решил использовать свой комедийный талант и начал делать шутки про зомби. Он замедлялся и смеялся над моими шутками. И в этот момент я нанес ему удар! Мой кулак пронзил его гнилую голову, и зомби-куратор яиц упал на землю.

Я достал все пасхальные яйца, которые удалось поймать, и начал кайфануть. Штрихами рисовал на каждом яйце смешные рожицы, и они казались мне самыми прекрасными в мире.

Так закончилась моя охота за пасхальными яйцами на кладбище. Конечно, все это происходило только в моей голове, но воображение позволяет нам насладиться самыми невероятными приключениями. И самое главное - не забывайте, что наркоманы комики тоже могут найти свое счастье и позволить себе расслабиться!

Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.

Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.

Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.

Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.

Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.

І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!

Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.

Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.

Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.

У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.

На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!